Bewustwording is cruciaal, en dit zowel bij de brede bevolking, de jonge mantelzorgers zelf, het onderwijs, de jeugdhulpverleners, de zorgactoren en de overheid.
Ondersteuningsinitiatieven kunnen jongeren pas bereiken wanneer mantelzorg zichtbaar en bespreekbaar wordt. Onbegrip voor ziekte en handicap maakt het voor jongeren die in een gezin leven met een ziekte of handicap moeilijk om over hun situatie te spreken, hulp en ondersteuning te zoeken en om erkenning te krijgen.
Ook houden jongeren niet van de term ‘mantelzorger’ en willen ze liever zo niet worden gezien. Voor hen is de situatie gewoon deel van hun leefwereld. Vertrekken vanuit de situatieschets, zoals spreken over het opgroeien in een gezin met zorg, kan reeds de toegankelijkheid voor dit thema bevorderen.
Bewustmakingscampagnes kunnen ervoor zorgen dat jonge mantelzorgers zich als dusdanig herkennen en eventueel hulp of steun zoeken. Dit engageert ons omgekeerd ook om daadwerkelijk een ondersteuningsaanbod voor hen te voorzien.
Wil men tijdig de noden van jonge mantelzorgers kunnen detecteren en voorkomen dat hun zorgende rol een negatieve impact heeft op hun opvoeding, scholing, gezondheid of welzijn, dan is het belangrijk dat ouders zich bewust zijn van de invloed van de zorgsituatie op het welzijn van hun kind en dat jonge mantelzorgers zich kunnen identificeren als mantelzorger.
