Wijzen is niet eenduidig. De context en de interactie helpen om te begrijpen wat het wijzen kan betekenen.
Het is verbazingwekkend, maar verschillende onderzoeken tonen aan dat baby’s van ongeveer 14 maanden dit ook kunnen. Eerst werd gedacht dat baby’s enkel uit egocentrische overwegingen wijzen, bijvoorbeeld omdat ze een stuk speelgoed willen en jij het hen kan geven. Uit recenter onderzoek bleek dat baby’s ook wijzen om dingen te vertellen. Ze willen iets met iemand delen, bijvoorbeeld dat ze een brandweerwagen hebben gezien. Of ze willen informatie geven en tonen bijvoorbeeld waar de pen ligt die jij zoekt.
Uit de resultaten blijkt dat baby’s vaker wijzen wanneer ze iets willen krijgen dan wanneer ze iets willen vertellen of een interesse willen delen. Wanneer een baby wijst, gaat dat in 87% van de gevallen gepaard met vocalisaties. Opvallend zijn de verschillen in de klanken die baby’s maken tijdens het wijzen. Wanneer ze iets willen delen of vertellen, lijkt het gebrabbel van baby’s meer op gewone taal, dan wanneer ze iets willen krijgen. Hun intonatie stijgt bijvoorbeeld vaker.
Willen ze iets krijgen, dan klinken hun geluiden vlak. Ook de manier waarop baby’s wijzen is anders. Wanneer ze iets willen krijgen, gebruiken ze vaker hun hele hand. Als ze iets willen vertellen, doen ze dat vaker met hun wijsvinger.
In de publicatie Babykunde leest u alles over wat baby’s en peuters kunnen begrijpen, interpreteren en voorspellen en hoe zij vervolgens reageren op wat mensen zeggen en doen.
Het materiaal is ontwikkeld voor pedagogische ondersteuners in diverse organisaties die werken met baby’s en peuters. Het kan kinderbegeleiders en pedagogisch medewerkers inspireren om kinderen te observeren en met hen in interactie te gaan. De informatie en de vragen in het boek zijn ook voor ouders erg interessant en kunnen hen ondersteunen bij de interactie met hun kinderen.
