Maite koos voor de vorm van een dagboek. Heel toegankelijk. Al lezend leer je het woonzorgcentrum kennen als een zorgzame leefgemeenschap, waar vele mensen samen het leven delen, vaak in grote kwetsbaarheid. Ze kon op een unieke wijze als community builder aan de slag gaan in Huis Sint-Jozef in Berchem. Het is niet alleen het eigen, specifieke verhaal geworden van het woonzorgcentrum, maar evenzeer het persoonlijke verhaal van de auteur. Dat het geen ‘walk in the park’ was, is duidelijk. Zo’n ooggetuigenverslag vraagt heel wat toewijding van het bestuursorgaan en een openheid van geest van de medewerkers. De zoektocht naar boeiende talenten van de bewoners, hun familie, de medewerkers en de verbinding met de buurt vraagt tijd, veel wijsheid en subtiliteit. De rode draad – het verbindingsteken – bij community building is immers de uitbouw en het onderhoud van duurzame positieve relaties tussen de bewoner, zijn familie, de medewerkers, de vrijwilligers en de buurt.
Community building kan en mag geen to-dolijst zijn die wordt afgevinkt. Het groeit organisch en dient behoedzaam te worden ingebed in het DNA en het hart van het woonzorgcentrum. Daarvoor is een community builder nodig, of nog beter een ‘tuinman’ die op een authentieke wijze op zoek gaat naar opportuniteiten. Iemand die kan en mag snoeien in bestaande gewoontes en routines. Iemand die samen met de bewoners en de familie nieuwe perspectieven zaait, out of the box mag denken én doen. Iemand die kansen ziet in het levensverhaal en de veerkracht van de bewoners, maar ook in de mogelijkheden van de buurt. Iemand die veel tijd doorbrengt in het alledaagse leven van het woonzorgcentrum. Iemand die zich niet laat afschrikken door een regenbui, als er eens iets niet lukt of misloopt. Iemand die enthousiasmeert, iemand die niet overneemt, maar faciliteert.
Ik hoop dat het ‘verbindende’ verhaal van Huis Sint-Jozef en de uitgangspunten van de community building veel woonzorgcentra mag inspireren. Het biedt mogelijkheden om zorg en ondersteuning aan de bewoners op een andere en positieve wijze te benaderen. ’t Klikt maakt duidelijk dat voor bewoners van een woonzorgcentrum gezondheid en welbevinden onafscheidelijk met elkaar verbonden zijn. In kwaliteitsvolle woonzorgcentra zijn de uniciteit van de bewoners en de verbinding met elkaar en de buitenwereld fundamentele en richtinggevende waarden. Ook én vooral in de laatste fase van het leven zijn ‘van betekenis zijn en blijven’ en ‘ertoe doen’ cruciaal als we het hebben over de kwaliteit van leven en het plezier om te leven. Het is verfrissend en hoopgevend in deze bijzonder complexe tijden.
