Artikel 2, § 2: “In afwijking van hetzelfde artikel 1, 1° is het steunverlenend openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn van het pasgeboren kind het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn van de gemeente waar de moeder, als hoofdverblijfplaats, haar inschrijving heeft in het bevolkings- of vreemdelingenregister of in het wachtregister op het ogenblik van de geboorte.Bij ontstentenis van zodanige inschrijving wordt de steun verleend door het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn van de plaats van geboorte. De bij deze paragraaf bedoelde steun is die welke noodzakelijk is tijdens de zich zonder onderbreking opvolgende verblijven van het kind in de kraaminrichting, in de verplegingsinstellingen en in de instellingen of bij de personen als bedoeld in § 1.”
Deze regel wijst het OCMW van de plaats van inschrijving als hoofdverblijfplaats in het Rijksregister van de moeder op het moment van de geboorte aan als bevoegd OCMW voor de hulpverlening aan een pasgeboren kind. Dit OCMW blijft bevoegd gedurende het ononderbroken verblijf in een kraaminrichting, een ziekenhuis of een in artikel 2, § 1 opgesomde instelling of persoon. Wanneer er geen inschrijving is, is het OCMW van de plaats van de geboorte bevoegd.
Let op: Deze regel zal maar zelden moeten worden toegepast. Enkel als niemand een hulpvraag indient (of kan indienen) voor de pasgeboren baby, moet het OCMW deze regel toepassen. Dit kan het geval zijn als de moeder de baby heeft achtergelaten in het ziekenhuis of overlijdt in het kraambed.
De regel kan (puur praktisch) niet worden toegepast als een moeder haar pasgeboren baby achterlaat in een vondelingenschuif, want dan kent men de moeder niet en weet men niet waar (en of ) ze in het Rijksregister is ingeschreven. De terugvalregel van de plaats van geboorte is misschien wel relevant (als men kan ontdekken waar de baby ter wereld kwam). In praktijk zal (waarschijnlijk) het OCMW van de gemeente van de vondelingenschuif de bevoegdheid opnemen.
Maar vooral: de regel geldt ook niet wanneer het de moeder (of vader) is die een hulpvraag indient voor zichzelf en de pasgeboren baby. Ouders hebben (in alle opzichten) de plicht om te zorgen voor hun kinderen. Als een ouder een steunvraag stelt (ook als deze enkel betrekking heeft op de medische kosten voor de baby) moeten de bevoegdheidsregels voor de ouder (de steunvrager) worden toegepast.
Bij dringende gevallen kan eventueel hoofdstuk 8 worden toegepast (dringende situaties), maar meteen kan hieraan worden toegevoegd dat de dringendheid niet slaat op de medische zorgen maar op de OCMW-hulp (en die zal meestal niet dringend zijn).
De pocket ‘Het bevoegde OCMW en de financiering’ gaat in hoofdzaak over ‘de wet van 2 april 1965 betreffende het ten laste nemen van de steun verleend door de OCMW’s’, maar focust niet alleen op de inhoud van de wet. Het bevat ook veel praktische handvaten. In het begin van elk hoofdstuk zullen we stilstaan bij het ‘toepassingsgebied’ en de ‘definities’. Je zal merken dat de juiste afbakening vaak zeer belangrijk is voor een correcte analyse van de situatie.
Geregeld zijn ook ‘tips’ terug te vinden. Die schetsen het ruimere kader, bevatten checklists of kunnen als inspiratie dienen voor hoe een OCMW-medewerker pragmatisch moet of kan omgaan met bepaalde situaties. Veel hoofdstukken worden afgesloten met één of meer ‘voorbeelden’ of ‘casussen’ die de theorie toepassen in praktijk.
