In de eerste fase, de habituatiefase, zagen de baby’s foto’s 1-2-4-5. Ze kregen deze los van elkaar te zien. In de tweede fase, de testfase, kregen ze de twee foto’s met nummer 3 te zien. De glimlach van de vrouwen heeft dezelfde gemiddelde intensiteit. Zien baby’s van 5 maanden dat de tweede vrouw iemand anders is?
Daarna, in de testfase, kregen de baby’s twee foto’s tegelijkertijd te zien: één van de vrouw met de vier glimlachen en één van een andere vrouw. Beide vrouwen glimlachten met dezelfde gemiddelde intensiteit.
Door te observeren hoe lang de baby’s naar de twee verschillende gezichten keken, ontdekten de onderzoekers dat de proefpersoontjes het gezicht van de vrouw die ze eerder hadden gezien, herkenden. Baby’s kijken immers langer naar dingen die ze niet kennen dan naar dingen die ze wel kennen. In het onderzoek keken de baby’s het langst naar de foto van de nieuwe vrouw. De onderzoekers konden dus afleiden dat de baby’s het gezicht van de eerste vrouw herkenden, ook al zagen ze haar steeds met een andere glimlach.
Meer weten over de signalen van baby’s en hoe je deze kan interpreteren?
Het boek ‘Babykunde’ presenteert een aantal recente bevindingen uit het gespecialiseerde onderzoek. Het koppelt hier geen normen of leeftijdsgrenzen aan, maar presenteert een werkwijze om na te denken over pedagogische keuzes. Met behulp van een cyclus van reflecteren, observeren en uitproberen gaan we na hoe de onderzoeksresultaten kunnen helpen om interacties met baby’s en peuters te verrijken.
